Zelfstandige zonder parasol
Ik werk nu sinds een jaar bij Berckeley Square. Althans, ik werk mét Berckeley Square, want ik ben zelfstandig ondernemer. Dus ik ben niet de eigenaar van Berckeley Square, maar ik ben ook niet in dienst. Wat niet betekent dat ik freelancer ben, want ik acquireer zelf. Of maakt dat daarvoor niet uit? En daarnaast ben ik ook nog bezig met mijn eigen bedrijf (ondernemercoach) en ik zet een maatschap op met een andere ondernemer (slagkracht). Ben ik dan ZZP-er? Nou liever ben ik niet iets wat iets “niet” is. Dus geen zelfstandige zonder personeel. Ik ben namelijk ook een zelfstandige zonder paard en ook zonder parasol. Maar beide vind ik niet de moeite om te melden. Dus waarom wel het ontbreken van personeel? En trouwens, de constructie bij Berckeley Square is dat je werk binnenhaalt voor de juniors (die in dienst zijn) en dat is dan toch ook een beetje personeel. Of liever gezegd; collega’s, want die heb ik wel. Dus eigenlijk ben ik een ZMC: een zelfstandige mét collega’s.
Bovenstaand gesprek voer ik maandelijks. Mensen willen nou eenmaal graag weten hoe het allemaal zit als je onderneemt. En het lijkt ook wel ingewikkeld hoe ik dat allemaal heb geregeld, maar voor mij werkt het perfect. Ik zou eigenlijk willen dat iedereen zo werkt. Een constructie maken die het best past bij het uitvoeren van het werk. Je onderneming wordt daarbij weer waarvoor het is bedoeld: een middel en geen doel. En dat is stiekem best cruciaal.
Ondernemen als doel of middel?
In het zien van je onderneming als doel schuilt een groot gevaar. Het lijkt wel makkelijk, want het geeft focus, maar het maakt je ook star. Je blijft te lang doorploeteren als het niet werkt, omdat je zo vastberaden bent om je doel te bereiken. Maar het is slechts een middel en als dat niet werkt, neem je toch een nieuw middel. Shampoo werkt niet? Neem een andere! Kroeg niet gezellig? Verplaatsen naar andere kroeg! Dat concept is duidelijk. En zo zou het ook voor een onderneming moeten werken. Waarom is dat met ondernemen dan zo moeilijk?
Ik ben geen psycholoog, maar als ik mezelf als voorbeeld neem, merk ik dat ik een bepaalde status en houvast ontleen aan mijn bedrijf. Of liever gezegd, meerdere bedrijven (want dat zeg ik er dan ook graag bij). Als het dus even niet zo goed loopt in een project – of nog erger, met de acquisitie waardoor er helemaal geen project is – is het makkelijk om terug te vallen op je bedrijf. Je scoort gelijk aanzien en hoeft niet al te diep te praten over het gedoe eromheen. Dus het lijkt een zekerheid te zijn die je houvast biedt. Maar dat is het op de lange termijn niet.
Het gaat erom dat JIJ het bent
Als we nu afspreken dat het okay is als je het soms niet weet. En dat het okay is als je even niet 50 uur per week werkt. Dan is het gelijk ook niet zo’n probleem als het even niet zo loopt als je wilt. En als dat lukt, lukt het misschien ook om je bedrijf niet als doel, maar als middel te zien. Een middel dat gewoon soms even een opfrisbeurt nodig heeft. En wie boeit het nu eigenlijk van welk middel jij precies bent? Het gaat er veel meer om dat JIJ het bent. Dus of je nu een baan hebt, of bent ZZP-er, ondernemer of ZMC-er, is dan lang niet zo relevant.
Heerlijk! Scheelt me heel wat uitleg!
Ben jij ook een ZMC-er, laat een berichtje achter onder deze blog. Ook doen als je geen ZMC-er bent trouwens.